Wat is dyslexie?

Wat is dyslexie?
Uit onderzoek blijkt dat ongeveer 4% van de leerlingen dyslectisch is. Dit betekent dat er in elke groep gemiddeld één leerling zit met zodanig ernstige lees-/ spellingproblemen, dat gesproken kan worden van dyslexie.
Dyslexie is een specifieke leerstoornis met een neurologische basis, waarbij de kern van het probleem ligt in het vlot lezen en spellen van woorden.
 
Kinderen met dyslexie:
  • hebben vaak een trager dan gemiddeld leestempo
  • maken in het lezen meer (raad)fouten
  • hebben moeite met het onderscheid tussen bepaalde klanken (o.a. uu-eu-u-ui)
  • maken in hun schrijfwerk vaak veel fouten.

De definitie van dyslexie volgens de Stichting Dyslexie Nederland luidt:

 “Dyslexie is een specifieke leerstoornis die zich kenmerkt door een hardnekkig probleem in het aanleren van accuraat en vlot lezen en/of spellen op woordniveau, dat niet het gevolg is van omgevingsfactoren en/of een lichamelijke, neurologische of algemene verstandelijke beperking.”

Dyslectische kinderen hebben problemen met het automatiseren van (nieuwe) kennis. Hierdoor kunnen ze ook moeite hebben met bijvoorbeeld het aanleren van de tafels en het onthouden van de maanden en de dagen van de week.
Ook bij jonge kinderen kunnen er soms al risicofactoren zijn aan te wijzen, die van invloed kunnen zijn op hun latere lees- en/of spellingvaardigheid:
  • Moeite met het rijmen
  • Moeite met het herkennen van letters
  • Moeite met het hakken en plakken van woordjes
  • Moeite met het onthouden van kleuren of namen.
Bij kinderen met dyslexie is het lees-/spellingprobleem hardnekkig. Dit blijkt als extra, planmatige en intensieve begeleiding nauwelijks leidt tot een verbetering van de resultaten. De hardnekkigheid moet over een langere periode met herhaalde toetsmomenten aangetoond worden. Voor de vaststelling van dyslexie kan dus nooit worden volstaan met een eenmalige toetsafname.